பெரியவா   சரணம் 

....

..

ஒரு முறை   ஸ்ரீ மடத்தில்   இரவில்   எல்லாரும்    தூங்கிக்  கொண்டிருந்த பொழுது,   ஸ்வாமிகள்   திடுக்கிட்டு   எழுந்து,   தொண்டர்களை   எழுப்பினார்!  

அவர்களிடம்,  "ஓடு, ஓடு!   சீக்கிரமாக  யானை   கட்டும்   இடத்துக்குப்   போ!   யானை   பயத்துடன்   அலறும்   சத்தம் கேட்கிறது!" என்றார். 

"இப்போதெல்லாம்   ஸ்வாமிகளுக்குக்  காது   சரியாகக்  கேட்பதில்லையே?   அவருக்கு   யானையின்   சத்தம்   கேட்டதா?   அதுவும்   நம்  காதில்  விழலேயே? "  என்று  நினைத்த படி   அனைவரும்  ஓடிச்  சென்று  பார்த்தனர். 

அங்கே   மடத்து   யானையின்   முன்னே  ஒரு   நல்ல பாம்பு   படமெடுத்துக் கொண்டு  நின்றது!   யானை   கட்டிய   தூணுக்குப்  பின்னே   அச்சத்தோடு   'பிளிறியது'. 

பணியாளர்    ஒருவர்   ஒரு  பெரிய கட்டையை   எடுத்து   அந்தப்  பாம்பை   ஓங்கி   அடிக்க   முயன்றார்.  ஸ்வாமிகள்  அதைத்   தடுத்தார்.   "ஒரு   விளக்கேற்றி  வை!   போய் விடும்..  விட்டு விடு.." என்றார்கள். 

சற்று   நேரம்   நின்ற   பாம்பு   மெதுவாகத்   திரும்பிப்   போய்   மறைந்தது.   யானையின்    துதிக்கையை  அன்புடன்   தடவிக்   கொடுத்த   பெரியவா, "எல்லாம்   சரியாகி விட்டது,  இனிமேல்   பாம்பு   வராது!" என்றார். 

"எல்லாரும்   போய்ப்  படுத்துக்  கொள்ளலாம்! " என்று   தூக்கக்   கலக்கத்தில்   யாரோ   கூற,  அனைவரும்   யானைக்   கொட்டகையிலிருந்து   நகர்ந்தனர். 

" யானையை   அவிழ்த்து   வேறோரிடத்தில்    கட்டுங்கள்.... அங்கேயே   இருந்தால்   யானைக்குப்   பாம்பைக்   கண்ட   பயம்   போகாது "என்ற   ஸ்வாமிகளின்    ஜீவ தயை   அனைவரையும்    நெகிழ   வைத்தது. 

காருண்ய ஸாகரம்    பெரியவா சரணம் சரணம்....